Kijk naar Duitsland

Wat is het probleem? Veel jongeren vallen overal net buiten. Ze hebben geen vast contract, waardoor ze geen hypotheek kunnen krijgen, ze verdienen te veel voor een sociale huurwoning, maar te weinig om iets op de vrije markt te kunnen huren. Of ze huren uit pure wanhoop wel op de vrije markt, maar betalen meer dan de helft van hun inkomen aan huur.

De kans is aanwezig dat starters op die huurmarkt particulieren tegenkomen die een huis hebben gekocht voor de verhuur, buy-to-let. Voor deze groep is beleggen in vastgoed erg aantrekkelijk met de huidige hoge huurprijzen en lage hypotheekrente. Beleggen in woningen is ook nog eens gemakkelijker geworden, dankzij de nieuwe hypotheek van Woonfonds. Een vreemde situatie. Woningen die eigenlijk gekocht zouden moeten worden door starters, worden nu gekocht door particulieren, die het vervolgens verhuren aan diezelfde starters. Jongeren worden zo gedwongen om tegen veel te hoge maandlasten te wonen.  

Dat het ook anders kan, leren onze buren. Duitsland kent een relatief grote huurmarkt omdat je voor het kopen van een woning tussen de 20 en 25 procent eigen geld moet meenemen. De starter is er dus met gemiddeld 35 jaar wat ouder dan bij ons. In Duitsland gaan betaalbare huurwoningen wel heel goed samen met blije (particuliere) beleggers. De huren worden gereguleerd door middel van de Mietspiegel, een methode waarmee de hoogte van de huur wordt vastgesteld. Daarnaast heeft de Bondsregering in 2015 een nieuwe wet aangenomen, waarin de stijging van de huurprijzen in de vrije sector wordt beperkt. Dit belet beleggers niet op grote schaal in de woningmarkt te investeren. Het grootste deel van de particuliere huurmarkt in Duistland (60 procent) is in handen van individuele beleggers en familiefondsen. De rest is eigendom van pensioenfondsen en verzekeraars. Tussen 2007 en 2015 maakten zij hogere totaalrendementen dan in de kantoren-, winkel- en bedrijfsmarkt werden behaald.

Misschien is de vrije huurmarkt niet het probleem, maar juist de oplossing.