Ze krijgen allebei last van hun maag. Het gaat van kwaad tot erger en zij overlijdt. En hij 37 minuten later. De voedselhygiëne liet te wensen over, met catastrofale gevolgen.
We slaan verder alle praktische aandachtspunten en treurnis over en gaan direct naar de kernvraag: Wie erft van wie?
Ze waren jong en net getrouwd. Geen combinatie die in de praktijk leidt tot enige urgentie om iets notarieel vast te leggen. En dat hebben ze dan ook niet gedaan.
Als we aannemen dat het paar een overlijdensrisicoverzekering had afgesloten, dan was daarmee de hypotheekschuld (deels) afgelost of kon deze daarmee (deels) worden afgelost. In ieder geval zorgt de uitkering van een overlijdensrisicoverzekering ervoor dat het financiële belang groot is.
In het Wetboek waarin het erfrecht is geregeld, staat dat wanneer de volgorde waarin twee personen zijn overleden niet kan worden vastgesteld, die personen geacht worden gelijktijdig te zijn overleden. Dan valt aan de ene persoon geen voordeel uit de nalatenschap van de andere ten deel.
Hier is duidelijk wél de volgorde van overlijden vast te stellen. Dit zou inhouden, dat de man van de vrouw erft en dat vervolgens de familie van de man erft. In die erfenis zit dan ook de nalatenschap van de vrouw. De familie van de vrouw erft niets.
Als de man een iets zwakkere maag had gehad, was de volgorde van overlijden misschien anders geweest en had de familie van de man niets gekregen en was het hele vermogen van de man en de vrouw bij de familie van de vrouw terecht gekomen.
We bespeuren denk ik een onredelijkheid. De familie van de vrouw wel in ieder geval. Na twee jaar procederen zegt het Gerechtshof echter dat de familie van de man de uiteindelijke erfgenaam is.
Redelijk en billijk? In ieder geval wel duidelijk. Wellicht had het Hof in dit geval kunnen besluiten dat de beide families in een bepaalde verhouding hadden kunnen erven. Maar waar zou dan de grens moeten liggen. Na 38 minuten? Of na een maand? En als het dan na een maand en één minuut is? Dan kunnen we dat ook wel oprekken.
U kunt uw eigen ideeën hier wel op los laten, verwacht ik.
Dit soort situaties kom ik wel vaker tegen. Er wordt vaak gedacht: "Oh, ze komen er wel uit na mijn overlijden!" Wat de mensen daar eigenlijk mee zeggen is: ik laat het over aan de familie. Ik wil juist iedereen aanmoedigen dat ze zelf het initiatief nemen en zo twee jaar procederen tussen hun familieleden voorkomen. Houd het dus in eigen hand!
Ik signaleer dit zo veel mogelijk tijdens de gesprekken en ik hoop dat de mensen het vast willen leggen. Statistisch is het meestal niet zo dringend. De meesten worden zo rond de 85 en hebben tijd genoeg. Ze gaan binnenkort weer op vakantie: een berg beklimmen of duiken met haaien. Ik zou een beetje oppassen.